กัวลาลัมเปอร์: ความลับของ Petronas Towers และการหายตัวไปอย่างลึกลับของหญิงชาวเบลเยียม - Dušan Király - (blog.sme.sk) (2023)

หลังจากใช้เวลาหนึ่งเดือนในไซ่ง่อน เมืองแห่งมอเตอร์ไซค์ ในที่สุดฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะมุ่งหน้าไปยังเมืองที่ทางเท้าเป็นของคนเดินเท้า แต่ความประทับใจแรกที่มีต่อเมืองหลวงของมาเลเซียอย่างกัวลาลัมเปอร์นั้นค่อนข้างน่าอายและเหนือจริงด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝันที่คุณเดินไปรอบ ๆ เมือง แต่ไม่มีใครเลยสักคนเดียว พูดง่ายๆ ก็คือ หลังจากที่ถนนที่พลุกพล่านของ "ไซง่อน โมโตโดรม" กัวลาลัมเปอร์ก็ดูเหมือนเมืองร้าง ไม่เพียงแต่รถสกูตเตอร์เท่านั้นที่หายไปจากคนเดินเท้าในทันใด แต่แม้กระทั่งผู้คนด้วย อย่างไรก็ตาม คลื่นความร้อนไม่ได้เป็นเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้ถนนร้าง ถ้าไซ่ง่อนเป็นเมืองแห่งมอเตอร์ไซค์ กัวลาลัมเปอร์ก็เป็นเมืองแห่งรถยนต์อย่างชัดเจน แม้ว่าทางเท้าจะมีไว้สำหรับคนเดินถนน แต่หากคุณต้องการไปยังอีกฝั่งของถนนที่พลุกพล่าน คุณจะรู้สึกได้ทันทีว่าใครมีความสำคัญกว่าในเมืองนี้ ซึ่งแตกต่างจากยุโรปตะวันตก เช่น การรอไฟเขียวที่สัญญาณไฟจราจรสำหรับคนเดินถนนจะใช้เวลาตลอดไป และหลายครั้งเกิดขึ้นกับฉันว่าการรอนั้นนานมากจนคนเดินถนนทั้งสองฝั่งเริ่มสงสัยว่าไฟเขียวจะเคยเกิดขึ้นหรือไม่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเสี่ยงวิ่งฝ่าการจราจรที่คับคั่ง ซึ่งมักมีถนนมากกว่าหกเลน ในทำนองเดียวกัน ผู้ขับขี่ในท้องถิ่นบางครั้งใช้ทางเท้าว่างเป็นที่จอดรถ และพวกเขาไม่สนใจว่าความกว้างของรถทำให้ทางเท้าเป็นทางตันสำหรับคนเดินถนน พวกเขาคงไม่นับความจริงที่ว่าจะมีคนงี่เง่าอย่างฉันที่ใช้ทางเท้าตอนกลางวันแสกๆ คุณจะรู้สึกถึงลัทธิการขนส่งทางรถยนต์ที่แปลกประหลาดนี้แม้ว่าคุณจะตัดสินใจเดินไปรอบ ๆ ใจกลางเมืองที่กว้างขึ้น ในฐานะคนเดินถนน คุณต้องข้ามสะพานลอยและทางด่วนต่างๆ อย่างต่อเนื่อง ดังนั้นหากคุณไม่ต้องการอ้อมที่สำคัญในหลายกรณี คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องข้ามถนนชั้นหนึ่งที่พลุกพล่านในส่วนที่ไม่ใช่ ทำเครื่องหมายตาม

ฉันต้องทำเช่นนั้นในวันรุ่งขึ้นเพื่อไปวัด Chan See Shu Yuen ด้านหน้าอาคารอาจดูไม่เด่นแต่เมื่อคุณเดินจากอาคารไปไม่กี่ก้าว คุณจะเข้าใจว่าเสน่ห์ของวัดซ่อนอยู่ในรายละเอียดต่างๆ หลังคาของวัดตกแต่งด้วยเซรามิกหลายรูปทรงอันประณีตซึ่งเป็นตัวแทนของเทพเจ้าจีนและตัวละครในตำนาน ฉันกลอกตาใส่พวกเขาด้วยความประหลาดใจจนเจ็บคอ ราวกับว่านั่นยังไม่เพียงพอ หอคอย Merdeka 118 สูง 679 เมตรตั้งตระหง่านเหนือเทพเจ้าเซรามิกซึ่งแสดงให้เห็นเรื่องราวที่ไม่มีที่สิ้นสุดบนสวรรค์ ยกเว้นฐานและจุดบอดเล็กน้อยของส่วนหน้ากระจก มันเกือบจะเสร็จแล้ว แต่จาก บริเวณใกล้เคียงมันดูน่าประทับใจจริงๆ แม้ว่า Burj Khalifa จะไม่เป็นผู้นำ แต่การอวดชื่ออาคารที่สูงเป็นอันดับสองของโลกก็ไม่ควรทิ้งไป ความคิดที่ว่าตึกระฟ้าแห่งแรกที่มีความสูง 160 เมตรกำลังถูกสร้างขึ้นในบราติสลาวาทำให้ฉันยิ้มได้ โชคดีที่จำเป็นต้องสวมหน้ากากอนามัยในฤดูหนาวเนื่องจากการแพร่ระบาดของโควิด จึงไม่มีใครเห็นสีหน้าบูดบึ้งของฉัน วิ่งวุ่นไปมาระหว่างรถทำให้ฉันหิว โชคดีสำหรับฉัน วัดอยู่ห่างจากไชน่าทาวน์เพียงไม่กี่ก้าว ฉันเดินผ่านแผงลอยของตลาด Jalan Petaling ซึ่งเป็นกระดูกสันหลังของไชน่าทาวน์ คุณสามารถหาทุกอย่างได้ที่นี่ ตั้งแต่ถุงเท้ากับมิกกี้เมาส์ อาดิดาสปลอม ไปจนถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ แต่ส่วนใหญ่ฉันถูกดึงดูดด้วยกลิ่นของอาหารริมทาง ฉันไม่ได้เก็งกำไรเป็นเวลานานและฉันซื้อไม้ไข่จากคนจีนที่หัวมุม ฉันดูขณะที่เขาดึงไข่จากใต้เคาน์เตอร์และใช้มือข้างหนึ่งทุบขอบกระทะอย่างช่ำชอง ไข่แดงจะหลุดออกจากเปลือกลงไปในน้ำมันที่กำลังเดือดและกระเด็นไปทุกทิศทุกทาง ผมกลืนน้ำลายเอื๊อกๆ มองไข่เด้งๆ เสียดายที่ไม่ได้สั่งรวดเดียวสองฟอง ชื้นจนห่อธนบัตรในกระเป๋าเปียกเหงื่อ ฉันควักเงิน 5 ริงกิตมาเลเซียอย่างเงอะงะแล้วยื่นให้ชายชรา

ฉันกัดตะเกียบด้วยความเอ็นดู ฉันมุ่งหน้าไปยังวัด Sin Sze Si Ya ซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกล หากไม่ไปจะเป็นบาป วัดลัทธิเต๋าที่เก่าแก่ที่สุดในเมือง (สร้างในปี 1864) ซ่อนตัวอยู่หลังส่วนหน้าอาคารที่แคบและไม่เด่น ซึ่งอยู่ระหว่างอาคารหลายหลัง พื้นที่ของวัดไม่ใหญ่และไม่ใช่ตัววัด แต่พื้นที่มีมนต์ขลังมากกว่า แม้ว่าฉันจะเป็นคริสเตียน แต่ฉันก็ชอบกลิ่นหอมของศาลเจ้าทางพุทธศาสนาและความซุ่มซ่ามที่น่าขบขันที่ผู้ดูแลศาลเจ้านำความสำเร็จสมัยใหม่ของโลกศิวิไลซ์มาไว้ในอาคารประวัติศาสตร์เหล่านี้ ตัวอย่างเช่น เครื่องทำโคคาโคลาหรือป้ายที่มีรูปสัญลักษณ์ห้ามสูบบุหรี่ซึ่งพวกเขาวางไว้ไม่ไกลจากแท่นบูชาอายุหนึ่งร้อยห้าสิบปี พูดได้ทั้งหมด วันแรกมีวัดเยอะมาก ผมเลยตัดสินใจเก็บอีกวัดไว้พรุ่งนี้ แล้วผมจะกลับที่พักโดยใช้เส้นทางที่สั้นที่สุด กัวลาลัมเปอร์มีระบบรถไฟใต้ดินที่ครอบคลุมโดยผสมผสานระหว่างรถไฟสายเหนือศีรษะ (โมโนเรล) และราคาไม่แพงมาก ราคาของตั๋ว (ในกรณีนี้คือโทเค็นแบบใช้ครั้งเดียว) ขึ้นอยู่กับระยะทาง ดังนั้นจึงไม่คงที่ แต่โดยปกติแล้วจะไม่เกินสองสามริงกิต สิ่งเดียวที่จับต้องได้คือเครื่องแม้ว่าพวกเขาจะจดบันทึกเช่นเดียวกับเหรียญ แต่มักจะรับเฉพาะสกุลเงินที่ต่ำที่สุด ดังนั้นคุณจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเปิดส้นเท้าแล้วไปเปลี่ยนที่ไหนสักแห่ง ค่อยๆ คุ้นเคยกับการออมเหรียญสำหรับรถไฟใต้ดินข้างหน้า

โฮสเทลของฉันตั้งอยู่ในทำเลที่สะดวกสบาย อยู่ไม่ไกลจากใจกลางเมือง มีแคปซูล 12 แคปซูลในแต่ละห้อง มีชาวอัฟกานิสถานนอนอยู่ใต้ฉัน ขณะที่เพื่อนบ้านด้านซ้ายเป็นผู้หญิงจากเบลเยียม เราใช้เวลาไม่นานในการเล่าเรื่องตลกๆ จากการเดินทางให้กันและกันฟัง ราวกับว่าเราไม่ได้รู้จักกันเพียงไม่กี่นาทีแต่นานนับปี ดูเหมือนว่าผู้หญิงชาวเบลเยียมจะชอบฉัน แต่เธอชอบชาวอัฟกานิสถาน ดังนั้นเราจึงมีรักสามเส้าที่นี่ ชาวอัฟกานิสถานชวนเธอไปดื่มในเมือง แต่เธอปัดการโจมตีของเขาอย่างช่ำชอง ฉันลังเลว่าจะลองเสี่ยงโชคดูไหม แต่ฉันตัดสินใจที่จะไม่ผลักเลื่อยและรอจังหวะที่ดีกว่านี้ ฉันไปอาบน้ำโดยมีผ้าห่มคลุมไหล่ ขณะที่เธอไปในเมืองเพื่อหาชุด น่าเสียดาย วันนั้นเราจะไม่ได้เจอกันอีก และวันต่อมา เมื่อฉันตื่นขึ้น แคปซูลของเธอว่างเปล่า ฉันเลยออกจากโฮสเทลด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว "งี่เง่า" ฉันโกรธตัวเองไม่น่ามาช้าขนาดนี้เลย "คุณ Right Moment!" ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่งว่าจะติดต่อเธอที่แผนกต้อนรับหรือไม่ แต่แล้วฉันก็รู้ว่าฉันไม่ได้ รู้ชื่อเธอแล้วฉันก็ออกจากที่พัก ในที่สุดก็คืนดีกับความจริงที่ว่าฉันเพิ่งพลาดโอกาสไป ฉันสาบานว่าถ้าโชคชะตาส่งเธอมาในเส้นทางของฉันอีกครั้ง เธอจะกลายเป็นแม่ที่แท้จริงของลูก ๆ ของฉัน ฉันถอนหายใจ ลากกระเป๋าเดินทางไว้ข้างหลัง ฉันขึ้นไปบนชานชาลาซึ่งควรอยู่ห่างจากอพาร์ตเมนต์ที่ฉันเช่าเพียงสองสถานี กัวลาลัมเปอร์เป็นเมืองแห่งอาคารสูงระฟ้า การก่อสร้างเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว คนในท้องถิ่นจำนวนมากซื้ออพาร์ตเมนต์เพื่อเป็นการลงทุนแล้วปล่อยให้นักท่องเที่ยวเช่า นอกจากนี้ยังเป็นที่เข้าใจได้เมื่อคุณพิจารณาว่ากัวลาลัมเปอร์เป็นเมืองที่มีผู้เยี่ยมชมมากที่สุดเป็นอันดับที่ 6 ของโลก ราคาของโรงแรมทั่วไปนั้นไม่แพงเท่ากับในประเทศไทยหรือเวียดนามที่อยู่ใกล้เคียง

อีกเหตุผลหนึ่งในการเช่าอพาร์ทเมนต์แทนที่จะจ่ายค่าโรงแรมก็คืออาคารสูงส่วนใหญ่ซ่อนสระว่ายน้ำ "อินฟินิตี้" ไว้บนหลังคา ในราคาครึ่งหนึ่งของโรงแรม คนสามารถรู้สึกเหมือน Rockefeller นั่นคือนักท่องเที่ยวที่ฉลาดในภูมิภาคเหล่านี้ ฉันขึ้นลิฟต์ด่วนไปที่ชั้น 26 แอบหวังว่าจะโชคดีได้เห็นวิวเส้นขอบฟ้าเมืองสวยๆ ในที่สุดเมื่อฉันพบประตูด้านขวาในปีกขวา ฉันดันกุญแจเข้าไปในรูกุญแจด้วยนิ้วที่สั่นเทา ฉันทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้หน้าประตูและเดินผ่านอพาร์ทเมนต์ไปที่ประตูระเบียงอย่างงุนงง ฉันจ้องมองอย่างว่างเปล่า กรุงกัวลาลัมเปอร์ทั้งหมดแผ่ขยายออกไปเบื้องล่างฉันราวกับอยู่ในอุ้งมือของฉัน เสียงสวดมนต์ของมูเอซซินดังก้องไปทั่วอากาศ แต่หอคอยเปโตรนาสส่องประกายระยิบระยับท่ามกลางแสงแดดยามเที่ยงวันราวกับต่างหูเพชร ฉันจับราวบันไดแล้วอยากจะกรี๊ดเหมือนลีโอนาร์โด ดิคาปริโอกับเคท วินสเล็ตใน Titan วันนี้ฉันนอนในห้องที่ไม่มีหน้าต่าง 1 ใน 12 ห้อง ตอนนี้ห้องนี้ ไม่แปลกใจเลยที่จู่ๆ คนๆ หนึ่งก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา ในขณะที่ทัศนียภาพถูกครอบงำโดย Menara Kuala Lumpur และ Merdeka 118 ทางด้านขวา ซอกซอยที่คดเคี้ยวของย่าน Kampung Baru ทอดยาวด้านล่างทางด้านซ้าย ซึ่งเป็นที่ต้องการของนักท่องเที่ยวมากสำหรับบรรยากาศที่แท้จริงและแน่นอนอาหารริมทาง . แทบไม่มีแรง แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ทิ้งวิวไว้ข้างหลังและมุ่งหน้าลงไปยังพื้นดินท่ามกลางมนุษย์เพื่อสำรวจกัมปุงบารูอย่างใกล้ชิด ในร้านอาหารใกล้ ๆ ฉันสั่งปลาหมึกทอด (Sotong besar goreng) และ Nasi Goreng Cina หนึ่งจาน ฉันทำให้การรออาหารสนุกยิ่งขึ้นด้วยการเฝ้าดูลูกแมวและแม่แมวว่าพวกมันเล่นด้วยกันใต้โต๊ะอาหารอย่างไร ปลาหมึกยักษ์รสชาติดีมาก ฉันจะพูดกับพี่น้องที่ดูเหมือนจะดูแลโรงอาหารอยู่สองสามคำ สัญญาว่าฉันจะแวะไปสักครั้ง กลับไปทำกิจวัตรประจำวัน

เท้าของฉันพาฉันไปที่ตลาด Chow Kit ฉันลังเลอยู่หน้าแผงขายแห่งหนึ่งว่าจะลองชิมผลไม้ดีไหมพวกเขากินเวลาแต่ในวินาทีสุดท้าย ฉันหมดความกล้าและกระทืบเท้าไป ผลไม้นี้มีกลิ่นเฉพาะตัว บางคนถือว่าเป็นอาหารอันโอชะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ในขณะที่ผลไม้ชนิดอื่นๆ ไม่สามารถดมกลิ่นได้ ไม่ต้องพูดถึงการกินมัน วันนี้ฉันจะไม่รู้ว่าฉันจะอยู่กลุ่มไหน ขาของฉันแทบจะแบกไม่ไหวแล้ว แต่ถึงกระนั้น ขาก็ยังพาฉันไปถึงอีกฝั่งของเขต ซึ่งสะพานคนเดิน Pintasan Saloma เชื่อมระหว่างถนนของ Kampung Baru กับใจกลางเมืองเหนือน้ำโคลนของแม่น้ำคลัง เนื่องจากสถาปัตยกรรมแห่งอนาคตและโดยเฉพาะอย่างยิ่งแสงยามเย็น ทำให้ที่นี่เป็นสถานที่ยอดนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้มีอิทธิพลที่กำลังมองหาภาพถ่ายสวยๆ บน Instagram เอาล่ะพอแล้วสำหรับวันนี้ ฉันจะกลับไปที่หอคอยงาช้างของฉัน กลับไปที่ห้องของฉันท่ามกลางหมู่เมฆ ฉันจะจัดเตียงกลับด้าน ฉันจะใช้โครงเตียงเป็นที่พิงศีรษะแทน เพื่อที่ฉันจะได้มองเห็นตึก Petronas Towers เมื่อหลับไป ตอนกลางคืน มันเหมาะกับพวกเขามากกว่า ฉันไม่สามารถเบื่อพวกเขาได้ แม้ว่าฉันจะขี้เหนียวที่ต้องปิดเปลือกตาที่เหนื่อยล้า มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้ใคร่ครวญถึงความคิดในขณะที่มองดูพวกเขา แม้ว่าหอคอยจะมีชื่อเสียงไปทั่วโลก แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าผู้สร้างของพวกเขาต้องเผชิญกับอุปสรรคและปัญหาเชิงโครงสร้างมากมายเพียงใด ที่ที่พวกเขายืนอยู่ไม่ใช่ที่ที่พวกเขาควรจะยืนแต่เดิม เนื่องจากพื้นไม่ดี ฐานของพวกเขาจึงต้องถูกย้ายออกไปอีก 60 เมตร และแม้กระทั่งสะพานลอยที่เชื่อมระหว่างสองอาคารที่ 41 และ 42 หลังจากนั้นเธอก็ลงไปที่พื้นเท่านั้น หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 11 กันยายนในหอคอยของ World Trade Center ในนิวยอร์ก นักออกแบบตัดสินใจที่จะเชื่อมหอคอยทั้งสองเพื่อเพิ่มความปลอดภัยในกรณีที่เกิดภัยพิบัติที่คล้ายกัน แต่ปัญหาของพวกเขายังไม่จบสิ้น ในระหว่างการก่อสร้างพวกเขาสังเกตเห็นไม้แขวนเสื้ออันหนึ่งว่าเบี่ยงเบนไปด้านข้าง 25 มม. ดังนั้นการก่อสร้างจึงหยุดลง ในท้ายที่สุด ก่อนที่จะทำการรื้อถอนพื้น พวกเขาเลือกวิธีแก้ปัญหาง่ายๆ - พวกเขาสร้างชั้นถัดไปด้วยซอดชิล 0.8 มม. จนกว่าการโก่งตัวที่ไม่ต้องการจะค่อยๆ ปรับระดับ เคล็ดลับบนยอดหอคอยนั้นไม่ได้เกิดจากความอยากรู้อยากเห็น อย่างหนึ่งมาจากเกาหลีและอีกอันมาจากญี่ปุ่น

ฉันกระพริบตาที่หลับใหลในวันที่สดใส Petronas Towers ถูกห่อหุ้มด้วยหมอกของอีกาเหมือนหญิงสาวสองคนในผ้าคลุมสีขาว มูเอซซินเรียกผู้ศรัทธามาสวดมนต์ด้วยเสียงอันโหยหวน สำหรับฉันแล้วมันเป็นสัญญาณว่าฉันต้องจากไป นั่นคือถ้าฉันต้องการอยู่ในถ้ำบาตูก่อนที่นักท่องเที่ยวจำนวนมากจะล้นหลาม ฉันขึ้นรถไฟโมโนเรลซึ่งจะพาฉันไปยังศูนย์กลางการขนส่งหลัก สถานี KL Sentral จากที่ซึ่งใช้เวลาเพียงสี่สิบกว่านาทีก็ถึงถ้ำบาตูโดยรถไฟ ดูเหมือนแดดจะดี แต่ฉันเอาร่มคู่ใจไปด้วย คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าในมาเลเซีย โดยเฉพาะช่วงเวลานี้ของปี ในทำนองเดียวกัน แม้ว่าฉันรู้ว่ามันกำลังจะร้อนแผดเผา ฉันก็ยังใส่กางเกงขายาวเหมือนอย่างที่ฉันมักจะทำเมื่อไปเที่ยวทั่วเอเชีย พูดง่ายๆ ก็คือ แม้ว่าฉันจะไม่ได้มุ่งหน้าไปยังวัดฮินดู แต่ก็ยังมีศาลเจ้าที่น่าสนใจให้สำรวจตลอดทาง และคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เดินด้วยเท้าเปล่าหรือไหล่เปล่า ภาพเงาของผู้หญิงในชุดสีแดงที่แทบจะถึงเข่าของเธอก้าวออกมาจากวันที่มีแสงแดดจ้าสู่ความมืดมิดของรถไฟ แทบไม่เชื่อสายตา สวรรค์ส่งโอกาสครั้งที่สองมาให้ ฉันนี่แหละ เบลเยียม! มีโอกาสอะไรที่คุณจะได้พบกับมนุษย์คนหนึ่งถึงสองครั้งในจอมปลวกสองล้านแห่งนี้ นับประสาอะไรกับการขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน

ด้วยความหวาดระแวงจากเงื้อมมือแห่งโชคชะตาที่ล้างผู้หญิงชาวเบลเยียมต่อหน้าฉันด้วยขั้นตอนที่สั้นกระชับ ฉันไม่สนและเดินเข้าไปหาเธออย่างมั่นใจด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า: "ชุดสวย เหมาะกับคุณ!" เธอสะดุ้งด้วยความประหลาดใจ ใช้เวลาประมาณหนึ่งวินาทีกว่าเธอจะรู้ว่าฉันเป็นใคร จากนั้นเธอก็สดใสขึ้น "โอ้ คุณ ...ขอบคุณ ฉันซื้อมันที่ Bukit Bintag เอ๊ะ มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย” เธอกล่าวต่อ “หลังจากสวมเสื้อผ้าใหม่มาหลายวัน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเปลือยเปล่า” แต่วางแผนที่จะไปที่นั่นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เราตกลงว่าในตอนเย็นเราจะเขียนสิ่งที่เราประสบในวันนี้เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กันและกัน เนื่องจากเธอไม่มีหมายเลขโทรศัพท์ของมาเลเซีย ฉันจึงแสดงโปรไฟล์โซเชียลมีเดียของฉันให้เธอดู เธอถ่ายรูปไว้ในโทรศัพท์และสัญญาว่าจะเพิ่มทันทีที่ออนไลน์ เราทั้งคู่กำลังจะลงที่ KL Sentrál โดยโบกมือให้ก่อนที่ทุกคนจะเดินไปในทิศทางตรงกันข้าม ฉันขอแสดงความยินดีกับตัวเอง วันนี้คงสวยงามกว่านี้ไม่ได้แล้ว ฉันกำลังมุ่งหน้าไปยังวัดฮินดูที่สวยที่สุดแห่งหนึ่ง และสำหรับจิตวิญญาณของฉัน ใครจะไปสนใจเรื่องการพบกันบนรถไฟนี้ เกือบจะเหมือนหนังโรแมนติกกับกวินเน็ธ พัลโทรว์ นั่นคือตอนที่ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันยังไม่ได้ถามชื่อเธอเลย ฉันยักไหล่ ไม่เป็นไร ฉันจะได้รู้ในตอนเย็น

ตามที่วางแผนไว้ ถ้ำ kBatu สิบสามกิโลเมตรจะถูกปกคลุมด้วยรถไฟในจังหวะสบาย ๆ ทางเข้าเขตรักษาพันธุ์อยู่ห่างจากสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินเพียงไม่กี่เมตร จุดหมายปลายทางเช่นนี้เป็นหนึ่งในสถานที่โปรดของฉัน เพราะได้รวมเอาความสุขของนักท่องเที่ยวหลายๆ อย่างไว้ในทริปเดียว ไม่เพียงแต่คุณจะได้พบกับลิงที่เดินเตร่อย่างอิสระและเยี่ยมชมวัดโบราณเท่านั้น แต่คุณยังสามารถทำความรู้จักกับความงามของธรรมชาติได้อีกด้วย ถ้ำเหล่านี้เข้าถึงได้ด้วยบันได 272 ขั้น ซึ่งตั้งขึ้นในมุมสูงชัน กล่าวกันว่ามีอายุ 400 ล้านปี ด้านหน้าบันไดมีรูปปั้นเทพธิดา Murugan สูง 42.7 เมตร สูงตระหง่านด้วยทองคำ ซึ่งเป็นรูปปั้นที่สูงที่สุดในมาเลเซีย มาถึงครึ่งทางของบันไดที่สูงชัน ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำเพื่อไม่ให้เสียการทรงตัวในช่วงเวลาที่ไม่ตั้งใจและกลิ้งลงมาเหมือนกระสอบมันฝรั่ง เพียงแค่บันไดแคบและลิงน่ารักก็เสียสมาธิเกินไป ป้ายเตือนนักท่องเที่ยวที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ให้ระวังลิง พวกมันเป็นโรคจิตตัวเล็ก ๆ พวกมันติดตามทุกสิ่งที่ส่องแสง ชั่วขณะของการไม่ตั้งใจก็เพียงแค่เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเงินหรือโทรศัพท์มือถือของคุณ เมื่อคุณมาถึงจุดสูงสุดในที่สุด ทางเข้าถ้ำจะมอบสิ่งตอบแทนที่น่าพึงพอใจให้กับความพยายามของคุณในรูปแบบของร่มเงาและสายลมสดชื่นที่พัดผ่านส่วนลึกของถ้ำ คุณรู้สึกเหมือนอยู่ในเทพนิยายของอาลีบาบา โจร 80 คน เพียงแต่ว่าโจรเป็นลิงเท่านั้น อาจาซินไม่ได้เต็มไปด้วยขุมทรัพย์ทองคำ แต่มีความมั่งคั่งทางวัฒนธรรม

ขากลับทางเดิม ลงที่ KL Sentral เป็นเวลาเที่ยงพอดีเลยตัดสินใจใช้พื้นที่ว่างมุ่งหน้าไปที่ Perdana Botanical Garden ซึ่งอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟหลักมาก เช่นเดียวกับถ้ำบาตู ทางเข้าสวนพฤกษศาสตร์เข้าฟรี สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าคือสวนแห่งนี้นอกจากทัศนียภาพทางธรรมชาติที่สวยงามแล้ว ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอีกมากมายที่ควรค่าแก่การสำรวจ เช่น สวนกวาง สวนชบา สวนกล้วยไม้ สวนนก และสวนผีเสื้อ คุณสามารถเดินเล่นที่นี่ได้ตลอดบ่าย ถ้าฉันไม่หิวมากในขณะท้องว่าง ระหว่างทางไปอพาร์ทเมนต์ของฉัน ฉันจะแวะที่ตลาดกลางกัวลาลัมเปอร์ หากคุณกำลังมองหาของที่ระลึกที่ไม่ได้ "ผลิตในประเทศจีน" นี่คือสถานที่นี้ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ ฉันใช้เส้นทางที่สั้นที่สุดเพื่อไปที่ชั้นสองซึ่งเป็นที่ตั้งของศูนย์อาหาร และสั่ง Kari Laksa (12 ริงกิตมาเลเซีย) โชคดีที่ฉันขาดแค่เบียร์เย็นๆ สักแก้ว แต่มาเลเซียเป็นประเทศที่นับถือศาสนาอิสลามเป็นศาสนาหลัก (ประมาณ 45%) ดังนั้นแอลกอฮอล์ทุกชนิดจึงเป็นสิ่งที่หาได้ยากนอกบาร์ ฉันมาถึงอพาร์ทเมนต์อย่างแน่นหนาเหมือนม้าแม้ว่าท้องฟ้าจะมืดลงและฝนกำลังตก ฉันเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้น โยนผ้าขนหนูพาดบ่า แล้วไปที่ชั้น 35 เพื่อไปที่สระว่ายน้ำ ฝนกำลังตกในกัวลาลัมเปอร์ ฉันถอดเสื้อยืดที่ชุ่มเหงื่อออกแล้วกระโดดลงสระ ฉันจุ่มตัวเองลงในน้ำเย็น มันทำหน้าที่เป็นยาหม่องสำหรับร่างกายและจิตใจ ฉันมีสระน้ำทั้งสระเป็นของตนเอง ฉันลอยอยู่บนผิวน้ำซึ่งมีละอองฝนโปรยปราย และเหนือฉันมีเพียงท้องฟ้าที่มีเมฆสีเทาที่เต็มไปด้วยฝนลอยอยู่ แต่ดูเหมือนจะป่วยด้วยโรคมะเร็งต่อมลูกหมาก หลังจากเดินไปรอบ ๆ เมืองท่ามกลางอากาศร้อนมาทั้งวัน สระว่ายน้ำบนชั้นดาดฟ้าก็เป็นอะไรที่เยี่ยมมาก หลังจากลอยอยู่บนพรมแดนระหว่างสวรรค์และโลกได้ครู่หนึ่ง ฉันว่ายไปที่มุมสระ ฝนโปรยลงมาที่ไหล่ของฉัน ฉันเพลิดเพลินกับทัศนียภาพของเมืองทั้งเมือง เสียงของมุเอซซินที่ร้องเรียกสวดมนต์ สั่นสะเทือนไปในอากาศที่เต็มไปด้วยละอองน้ำนับล้าน วิธีซ่อนตัวจากสายฝนในกัวลาลัมเปอร์ที่ดีที่สุดคือการอยู่ในสระว่ายน้ำบนชั้นดาดฟ้า ฉันคิดว่า ถ้าฉันถูกฟ้าผ่าตอนนี้ ฉันยิ้ม นั่นคือความตาย "แด่พระเจ้า"

ฉันตื่นนอนตอนเช้าและสิ่งแรกที่ฉันเห็นเหมือนทุกครั้งที่ลืมตา คือฝาแฝด เหมือนกันเสมอ แต่ในขณะเดียวกันก็แตกต่างกันเล็กน้อยขึ้นอยู่กับสภาพแสง มูเอซซินเพิ่งโตและผมยังตื่นอยู่ ผมเช็คโทรศัพท์มือถือ แต่ยังไม่มีข้อความจากเบลเยียม แปลก เธอน่าจะเขียนเมื่อวาน ฉันหวังว่าเธอจะไม่โดนลักพาตัวในย่านนั้นของอินเดีย ฉันกินข้าวเช้าแล้วไปเที่ยวต่ออีกวัน ผมไปวัดพระธรรมกายก่อนเถียน โหวเหนือสิ่งอื่นใด มีทิวทัศน์ที่สวยงามของเมือง และจากที่นั่น ฉันเดินทางผ่านเมืองท่ามกลางระบบสะพานลอย ถนนชั้นหนึ่ง และทางลอดไปยังสุสานที่เก่าแก่และใหญ่ที่สุดในเมืองกว๋องตง. ตรงข้ามกับทางเข้าหลักของสุสาน มีบ้านเก่าอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน ฉันคิดว่ามีคนพยายามประหยัดน้ำมันที่นี่ บรรยากาศที่อึมครึมของสถานที่นั้นจบลงด้วยสุนัขจรจัดที่ป้วนเปี้ยน ฉันข้ามทางขวาที่ทางเข้าสุสาน ฉันชอบที่จะไปหาเขา แต่ดูเหมือนเขาจะคิดแบบเดียวกัน เราทั้งสองเดินไปมาในแนวโค้งที่เหมาะสม ที่แย่ไปกว่านั้น ท้องฟ้ามีเมฆปกคลุมอย่างรวดเร็ว เยี่ยมมาก ฉันบอกตัวเองว่า ฉันไม่ปรารถนาอะไรมากไปกว่าการถูกพายุพัดในสุสานเก่า ฉันปีนขึ้นไปตามทางลาดของสุสานรกทึบที่มีหลุมฝังศพที่ทรุดโทรม ส่วนใหญ่มีสไตล์พิเศษทาสีแดงหรือเหลืองและมีฐานกว้างพร้อมขอบสนามคล้ายกับสนามกอล์ฟขนาดเล็ก ฉันกำลังมองหาที่ซ่อนตัวจากพายุที่อาจเกิดขึ้น แต่ต้นหลิวแก่ๆ สองสามต้น อาจจะแก่กว่าสุสานทั้งหมดนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่สถานที่ปลอดภัย โชคดีที่พายุฝนฟ้าคะนองในฤดูร้อนนี้ในมาเลเซียก็เหมือนกับสุนัขจรจัด พวกมันดูบ้าคลั่งแต่จริงๆ แล้วขี้อายเหมือนลูกแกะ หลังจากนั้นไม่กี่หยด ลมก็สงบลง ท้องฟ้าเปิดขึ้นและดวงอาทิตย์มาเลเซียที่ไร้ความปรานีก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง ฉันตัดสินใจที่จะไม่ล่อลวงโชคชะตาซ้ำสองและเลือกที่จะเดินทางกลับ ไม่ไกลจากสุสาน (ไม่ไกลจากสุสานญี่ปุ่น) ใต้สะพานลอย ฉันเห็นหลุมฝังศพเน่าเปื่อยอยู่ในพุ่มไม้ ซึ่งแตกต่างจากหลุมฝังศพจากสุสานก่อนหน้านี้ ตกแต่งด้วยไม้กางเขนหิน ฉันมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีใครอยู่หรือไม่และลงไปตามทางลาดที่รกร้างจากทางเดินเข้าไปในพุ่มไม้เพื่อสำรวจ ฉันพบมากขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางกองขยะและพืชพรรณที่รกครึ้ม ถูกปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตา ความหายนะของกาลเวลา และการกัดเซาะทีละน้อย ฉันค้นหาต้นกำเนิดของพวกเขาในภายหลังทางอินเทอร์เน็ต แต่พวกเขาเป็นใครและทำไมชะตากรรมเช่นนี้จึงเกิดขึ้นกับพวกเขายังคงเป็นปริศนาสำหรับฉัน - สุสานคริสเตียนนิรนามในพุ่มไม้ใต้ไกด์ทางหลวง

วันที่ 9 กันยายน ควีนเอลิซาเบธสวรรคต ฉันรู้สึกเศร้าใจเมื่อมองดูโลกใบเดิม กัวลาลัมเปอร์ตื่นขึ้นจากหมอกควันยามเช้า แต่ด้วยความรู้สึกว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ฉันโยนของใส่เครื่องซักผ้า หยิบเบียร์จากตู้เย็นแล้วไปที่ระเบียงด้วยอารมณ์เซ็งๆ แม้การร้องเพลงของมูเอซซินจะฟังดูโศกเศร้าเล็กน้อยในวันนี้ ฉันนั่งจิบเบียร์เย็น ๆ และจ้องมองหลังคาของย่านกัมปุงบารูที่มีผู้คนพลุกพล่าน ฉันวางแผนที่จะไปวันนี้สตาร์ ฮิลซึ่งเป็นย่านช้อปปิ้งทันสมัยใจกลางเมือง สวรรค์สำหรับนักช้อปทุกคน และ Jalan Alor ซึ่งอยู่ใกล้กัน เป็นที่อยู่ที่รู้จักกันดีสำหรับผู้ชื่นชอบอาหารรสเลิศซึ่งมีชีวิตชีวาโดยเฉพาะหลังพระอาทิตย์ตกดิน ใครจะไปรู้ บางทีนั่นอาจเป็นที่ที่ฉันรวบรวมความกล้าและกัดผลทุเรียนส่งกลิ่นหอมได้ในที่สุด เสียงบี๊บดังของเครื่องซักผ้าดึงฉันออกจากความเศร้าโศก เพราะเพิ่งซักเสร็จ ฉันเทสิ่งที่เหลืออยู่ที่ก้นกระป๋องใส่ตัวเองแล้วกระทืบเข้าห้องน้ำ ฉันประหลาดใจที่ประตูเปิดไม่ได้ ฉันพยายามดันอีกสองสามครั้ง แต่ก็ไร้ประโยชน์ ไม่รู้จะร้องไห้หรือขำดี เครื่องซักผ้าที่อยู่อีกฝั่งกระโดดไปขวางประตูไว้ ฉันผลักประตูสุดกำลังอีกสองสามครั้ง แต่ผลลัพธ์เหมือนเดิม ฉันเขียนจดหมายถึงสุภาพบุรุษผู้เช่าห้องว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ผมว่าถ้าต้องใช้ความรุนแรงก็ให้เขาใช้ไปเถอะครับไม่อยากชดใช้ค่าเสียหาย เขาต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น คุณเพียงแค่สัมผัสกับความโง่เขลาเช่นนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่ต้องห่วง เขารับปากฉัน เขาส่งช่างซ่อมบำรุงตามฉันไป เขาจะดูสภาพจริง และในเวลาไม่ถึงสิบนาที ชาวอินเดียเท้าเปล่าพร้อมกระเป๋าหนังที่เต็มไปด้วยเครื่องมือสะพายไหล่ จะมาหาฉัน ฉัน. ไม่เหมือนฉัน เขาไม่ได้ใส่ใจกับความเสียหายที่เกิดขึ้นกับทรัพย์สินของเขา แม้ว่าในที่สุดเขาจะประสบความสำเร็จด้วยไขควงอันดุร้าย แต่ประตูก็แตกออกจากด้านในอย่างชัดเจน และกระเบื้องแผ่นหนึ่งใต้ธรณีประตูแตกร้าวจากการทุบมาก ฉันขอบคุณอย่างแห้งๆ แล้วชี้นิ้วไปที่ประตูที่ชำรุด เขาแค่โบกมือแล้วคำรามว่า "ทาสีนิดหน่อยจะทำให้ดูเหมือนใหม่" พอคุณคิดว่าไม่ใช่ประตูของฉัน มันเกิดขึ้นกับฉัน เมื่อมันออกมาในที่สุด ฉันเข้าไปในห้องน้ำและมองเครื่องซักผ้าอย่างสงสัยเหมือนเด็กที่ไม่เชื่อฟัง "ขอบคุณมาก คราวหน้าฉันจะไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียว ที่รัก!"

หลังจากวางสายผ้าที่ซักแล้ว ฉันจะไปที่ KL Forest Eco Park ว่ากันว่าที่นี่คุณจะได้สัมผัสกับป่าเขตร้อนที่แท้จริงใจกลางเมือง น่าเสียดายที่ทั้งหมดที่ฉันได้สัมผัสคือความรู้สึกว่าฉันตกหลุมพรางของนักท่องเที่ยว ยกเว้นสะพานเชือกสองสามแห่งและลิงเบื่อที่ทางเข้า การขอให้นักท่องเที่ยวเข้า RM40 (คนท้องถิ่น RM10) เป็นการขโมยอย่างแท้จริง ยังไม่เชื่อว่าฉันจ่ายเงิน 40 ริงกิตเพื่ออะไรแบบนี้ ฉันเดินเตร่ไปรอบๆ สวนสาธารณะอย่างสิ้นหวัง และยังคงรอที่จะค้นพบบางสิ่งที่คุ้มค่ากับเงินที่เสียไปในที่สุด ไม่มีประโยชน์! ฉันรู้สึกโดนโกงและพิเศษสุดที่ฉันตัดสินใจบอกสิ่งที่ฉันคิดกับชายที่อยู่หลังเครื่องคิดเงิน ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันพูดถูก เขาลังเล ไม่รู้จะพูดอะไร ชอบโบกมือมากกว่า กฎข้อที่หนึ่งสำหรับอนาคต ห้ามไปที่ที่นักท่องเที่ยวถูกเรียกเก็บเงินมากกว่าคนท้องถิ่นสี่เท่า สถานที่น่าสนใจอาจมีราคาตรงตามที่พวกเขาเรียกเก็บ ไม่ใช่คุณ ในตอนเช้าฉันตัดสินใจที่จะกำจัดความรำคาญออกจากหัวเช่นเคยด้วยการเดินเล่นเป็นเวลานาน หลังจากเยี่ยมชมห้างสรรพสินค้า Pavilion ใน Bukit Bintang แล้ว ฉันทนกับความวุ่นวายของเมืองมามากพอแล้ว ดังนั้นฉันจึงมุ่งหน้าไปยัง Titiwangsa Lake Park ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหอศิลป์แห่งชาติ. ในที่สุดสิ่งที่ดีที่สุดฟรีตามปกติพื้นที่ของสวนสาธารณะรอบทะเลสาบ (รวมถึงทางเข้านิทรรศการถาวรของหอศิลป์แห่งชาติ) นั้นค่อนข้างฟรีและไม่เหมือนกับ KL Forest Eco Park มันมีแม้กระทั่ง มากขึ้นที่จะนำเสนอ ตกเย็นฉันจะแวะที่ร้าน "สองพี่น้อง" และอิ่มอร่อยกับอาหารง่ายๆ แต่อร่อยกว่าชื่อ Nasim Malek (4.50 RM) ฉันโยนปลาซาร์ดีนสองสามชิ้นใต้โต๊ะให้แมวแม่ของฉันที่กำลังสะกดจิตฉันด้วยสายตาของเธอ

หลังจากใช้เวลากว่าหนึ่งเดือนในมาเลเซีย ฉันกำลังจะออกจากกัวลาลัมเปอร์โดยสวัสดิภาพ ผู้หญิงชาวเบลเยียมคนนี้ไม่เคยโทรหาฉันอีกเลย ดังนั้นแทนที่จะเชื่อว่าฉันได้มันมาในตะกร้า ฉันจะยึดรูปแบบที่เธอถูกลักพาตัวในลิตเติ้ลอินเดียโดยมาเฟียท้องถิ่น ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงชาวยุโรปเองยังคงผมบลอนด์และสวมชุดสีแดงเหนือเข่าเธอแค่ร้องเพลงใช่ไหม :) อืม ฉันจำได้แค่กัวลาลัมเปอร์เท่านั้น และบางครั้งเมื่อฉันลืมตาในตอนเช้า ฉันคิดว่าฉันเห็นเงาของฝาแฝดที่หน้าต่างผ่านหมอกควันของอีกา และแม้กระทั่งว่าฉันได้ยินเสียงเรียกของ มูเอซซินอยู่ที่ไหนสักแห่งในระยะไกล